Program

Dž. Geršvin (1898 – 1937): Tri prelida za violinu i gudače
Allegro ben ritmato e deciso
Andante con moto e poco rubato
Allegro ben ritmato e deciso

A. Pjacola (1921 – 1992): Leto, za violinu i gudače

The Queen: Boemska rapsodija

K. Orf (1895 – 1982) (arr. Ana Krstajić): Karmina Burana, aranžman za violinu i gudače

O, Fortuna!
Fortuna plango vulnera
Veris leta facies
Omnia sol temerat
Tanz
Floret Silva
In Taberna
Olim lacus colueram
In taberna quando sumus
Amor volat undique
Circa mea pectora
Veni, veni, venias
In trutina
Tempus est iocundum
Dulcissime
Ave formosissima
O Fortuna

Iako se uticaj džeza na klasičnu muziku može uočiti i u delima evropskih kompozitora početkom 20. veka, on je posebno prisutan u stvaraštvu autora na američkom tlu tog vremena. Zato ne iznenađuje što je i Džordž Geršvin posegao za tim primamljivim muzičkom materijalom. U njegovim preludijumima se, naime, veoma jasno prepoznaju džez elementi. Geršvin je originalno zamislio da napiše 24 preludijuma, aludirajući ovom brojkom i na čuvenu Bahovu zbirku. Međutim, uspeo je da napiše samo sedam, od kojih je šest izvedeno javno. Štampano izdanje se na kraju svelo na tri preludijuma koje je praizveo sam kompozitor u Njujorku 1926. godine. Zbirka je posvećena kompozitorovom prijatelju i savetniku Biliju Deliju. Izuzetno lepo prihvaćena od publike, ova muzika živi na koncertnim podijumima u aranžmanima za različite instrumente i ansamble.

Argentinski kompozitor Astor Pjacola napisao je Četiri godišnja doba Buenos Airesa kao zbirku od četiri tanga. Ona nije planirana da se svira integralno, premda ju je slavni autor u nekoliko navrata sa svojim ansamblom odsvirao u celini. Originalno je posvećena kvintetu koga čine violina ili viola, klavir, električna gitara, kontrabas i bandoneon. Prvi od stavova – Jesen - nastao je 1965, dok je ostatak zbirke - Zima, Proleće i Leto – napisan četiri godine kasnije. Ruski kompozitor Leonid Desjatnikov udahnuo je ovim tango stavovima nov „život“ kada ih je između 1996. i 1998. rearanžirao za violinu i gudački orkestar, dodajući im jasne citate iz Vivaldijevih Godišnjih doba, dok je samu tango formu proširio u trodelnu strukturu. Ovakav aranžman obezbedio je Pjacolinoj zbirci svetsku slavu.

Boemska rapsodija Fredija Merkjurija čuveni je hit britanskog sastava The Queen. On je deo albuma Noć u operi izdatog 1975. godine. Ova zanimljiva numera progresivnog roka sastoji se od nekoliko segmenata: uvoda, balade, operskog i konačno, rok odeljka i kode. Njen neuobičajen, ali vrhunski aranžman sa čudesnim glasovnim efektima, imitacijom dečjeg folklora i citatima iz romantičarskih opera, te provokativan tekst u kojem se pominju različite religije, učinio je ovu numeru jednim od od najslušanijih hitova na svetu. Od nastanka do danas, ona je izvedena u brojnim aranžmanima, ne gubeći ni malo na svojoj vitalnosti i popularnosti.

Malo je onih kojima nije poznato da je Carmina Burana kantata koju je napisao Karl Orf između 1935. i 1936. godine. Reč je o 24 pesme iz srednjevekovnog rukopisa istog naziva na latinskom, staronemačkom i starofrancuskom jeziku, koje je kompozitor preuzeo i odenuo ih u muzičko ruho da se „pevaju i izvode glasovima i instrumentima uz čarobne prizore“. Tekstovi pesama opisuju svakodnevni život ljudi srednjeg veka i govore o sreći, bogatstvu, ljubavi, ali i porocima kao što su alkohol i kocka. Ova kantata je zapravo deo muzičkog triptiha Trionfi, zajedno sa kantatama Katuli Karmina i Trijumf Afrodite. Karmina Katuli počinje i završava prizivanjem Fortune, kraljice sveta. Orf je stvarajući ovo delo imao na umu „teatro mundi“ u kojem su muzika, pokret i govor neodvojivi. Iako je u podnaslovu napisano „scenska kantata“, ovo delo se rado izvodi koncertno ili u različitim aranžmanima, od kojih je posebno atraktivan i intrigantan ovaj na festivalu NEO, za violinu i orkestar, koji potpisuje Ana Krstajić. Orf je u Karmini Burani izbegavao razvoj muzičkog materijala u klasičnom smislu reči i polifoniju, a harmoniju sveo na jednostavne sklopove. Melodijski, bio je pod uticajem renesanse i ranih baroknih elemenata Monteverdija i Berda. Ovo odelo odaje utisak rituala, koji podseća na kantatu Svadba Igora Stravinskog.

Stefan Milenković, violina

Srpski Umetnik Veka (2002), Najhumanija osoba (2003) i Brend ličnost godine (2010), violinista Stefan Milenković vodi uspešnu dugogodišnju karijeru kao jedan od najtraženijih solista današnjice. Najistaknutiji violinista svoje generacije, Stefan Milenković nastupao je u svetski poznatim salama kao što su Karnegi sala u Njujorku, Kenedi centar u Vašingotinu, Suntori sala u Japanu, La Feniče u Veneciji... Kao solista nastupao je sa svim važnijim svetskim orkestrima među kojima su Simfonijski orkestar Indianapolisa, Berlinski simfonijski orkestar, Aspen kamerna simfonija, Filharmonija Helsinki, Radio orkestar Francuske, Boljšoj Teatar, Orkestar Meksika i orkestri Melburna i Kvinslenda u Australiji. Nastupao je pod dirigentskom palicom renomiranih umetnika, a neki od njih su Ser Nevil Mariner, Lorin Mazel, Vladimir Fedosejev i Daniel Oren.
U saradnji sa orkestrom RTV Slovenije i dirigentom Vladimirom Kulenovićem, 2019/2020 godine Milenković izdaje album čuvena dva koncerta za violinu i orkestar kompozitora L. V. Betovena i M. Bruha. Ubrzo nakon ove saradnje sledi turneja sa Festivalskim orkestrom Nju Džerzija, Rokford simfonijskim orkestrom, Hajdn orkestrom Bolcana, Italy itd. Nedavni nastupi uključuju saradnju sa Simfonijskim orkestrom Jute, Simfonijskim orkestrom Praga, Simfonijskim orkestrom grada Oklahome itd. Od 2020-21, Milenković je umetnički direktor festivala Nei Suoni dei Luoghi u Italiji.
Svoju karijeru započeo je u ranom detinjstvu. Sa 10 godina svirao je na Božićnom koncertu u Vašingtonu za tadašnjeg američkog predsednika Ronalda Regana. Milenković osvaja nagrade na mnogobrojnim i prestižnim violinskim takmičenjima sveta. Svojim humanitarnim radom i zalaganjem pokazao je plemenitu stranu svoje ličnosti. Godine 2002, prima prestižnu Lifting up the World With Oneness Heart nagradu, koja mu je lično dodeljena od strane gurua Sri Činmoja. U saradnji sa organizacijom UNESCO-a u Parizu, nastupao je na brojnim koncertima sa umetnicima kao što su Plasido Domingo, Loren Mazel, Aleksis Vajzenberg i Jehudi Menuhin. Devedesetih godina bio je Prvi Dečiji Ambasador na Balkanu.
Kao muzičar širokih stilskih interesovanja, Milenković je nastupao sa pet puta Grammy nominovanim rock-bendom Gorillaz u poznatom Apolo teatru u Harlemu, Njujork. Ovaj veliki događaj uživo je prenosio kanal MTV. Nedavna saradnja uključuje nastupe sa Grammy nominovanim lautistom Edinom Karamazovim, kao i dugogodišnje muzičko prijateljstvo sa Vlatkom Stefanovskim i njegovim triom, u kome Milenković istražuje svet improvizacije i akustične električne violine. Milenkovićeva diskografija obuhvata četiri komercijalna izdanja italijanske kuće Dynamic, uključujući kompletne sonate i partite za solo violinu kompozitora J. S. Baha, kompletnu muziku za solo violinu, 24 Kaprisa, kao i In cuor piu non mi sento italijanskog kompozitora N. Paganinija. Milenković je snimio mnogobrojna izdanja za jugoslovensku kuću PGP. Njegov CD klavirskog tria i klavirskog kvinteta kompozitora Vitorija Đaninija, izdat je u saradnji sa umetnicima Mančester muzičkog festivala.

Duboko posvećen pedagoškom radu i u saradnji sa Isakom Perlmanom, Milenković je predavao na čuvenoj Muzičkoj akademiji Džulijard u Njujorku i Perlman Muzičkom programu. Radio je 15 godina kao redovan profesor violine na Univerzitetu Ilinois u Urbana-Šampejnu. Kao najmlađi diplomirani umetnik master studija na Muzičkoj akademiji Univerziteta u Beogradu, nastavlja svoje školovanje i usavršavanje na prestižnoj Džulijard školi u Njujorku, pod mentorstvom pedagoga Doroti Delej. Trenutno je umetnički direktor nove muzičke sale u Novom Sadu i redovni profesor violine na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Milenković svira na violini poznatog italijanskog graditelja instrumenata Đovani Batista Gvadanjinija iz 1783. godine.

Kamerata Novi Sad

„Beskompromisna izrađenost i poštovanje tradicije“ (N. Živković), te „muzikalnost kojom parira renomiranim evropskim orkestrima“ (I. Žebeljan), osobine su koje ansambl Kamerata Novi Sad smeštaju u red najuspešnijih orkestara našeg regiona. Osnovan 1988. godine, pod umetničkim rukovodiocem violončelistom Ištvanom Vargom i pod imenom Kamerata akademika, delovao je skoro dve decenije, nastupajući sa najuspešnijim profesorima i studentima Akademije umetnosti Univerziteta u Novom Sadu.
Godine 2007, ansambl obnavlja violončelista Marko Miletić, koji mu, svojom posvećenošću, 2021. obezbeđuje status gradskog kamernog orkestra i ime Kamerata Novi Sad. Ovaj orkestar, čije se članstvo i dalje delegira iz redova Akademije umetnosti, uspešno izvodi najzahtevnija dela klasičnog repertoara, ali je veoma posvećen i savremenoj muzici, naročito domaćih kompozitora. Neretko nastupa i snima sa prestižnim domaćim i svetskim solistima i dirigentima. Kamerata Novi Sad bila je važan segment u kampanji Novog Sada za dobijanje titule Evropske Prestonice Kulture, a svojim brojnim programima klasične muzike i kros over žanrova, doprinela je atraktivnom imidžu grada.
Kamerata Novi Sad redovno nastupa na festivalu NEO – Novi Sad, ali i na svim važnijim festivalima u regionu kao što su Budva grad teatar, Ohridsko leto, Somus, Tartini 300, Trst, Portorož. U planu su i turneje po gradovima Evrope. Umetnički rukovodilac orkestra je violončelista Marko Miletić čijim se zalaganjem Kamerata Novi Sad pozicionirala na kulturnoj mapi regiona kao visoko kvalitetan i perspektivan ansambl koji poštuje tradiciju, ali stremi izazovima novih i neuobičajenih programskih koncepcija.